به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، دانشجوی شهید «عبدالرضا بیرانوند» در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۳۴۵ در روستای برانازار از توابع شهرستان بروجرد چشم به جهان گشود. وی که دانشجوی دانشگاه تهران در رشته امور دامی بود به عنوان دانشجوی بسیجی راهی جبهه‌های حق علیه باطل شد و سرانجام در تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۶۵ در جزیره مجنون بر اثر اصابت ترکش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

متن وصیت‌نامه‌ای را که از این شهید والامقام به یادگار مانده است، در ادامه می‌خوانید:

«بسمه تعالی
با سلام و درود بیکران به حضرت ولی عصر (عج) و نایب برحقش خمینی بت شکن ابراهیم زمان و شهیدان بخون خفته.

بارالها حمد و ستایش من به اندازه خودم است نه به اندازه تو و تمام زبان‌ها از گفتن ثنای تو عاجزند و هر قاهری در برابر قدرت تو مقهور است.‌

ای معبود من! حمد و ستایش پی‌درپی و تا ابدی بر تو باد که مرا از افتادن در ضلالت باز داشتی و به آنچه که موجب تعالی انسان است رهنمون نمودی.‌

ای ذوالجلال و الاکرام! از تو می­‌خواهم که با شهادتم و ریختن اولین قطره خونم تمام گناهان و خطاهایم را در نامه اعمالم محو کنی و آن‌ها را در روز موعود به من نمایان نکنی.‌

ای امت شهیدپرور ایران توصیه این بنده حقیر به شما این است که قدر رهبرمان را بدانید و فرامین این بزرگوار را به عمل درآورید که این یک نعمت الهی است و به ندای او لبیک گویید و تا لحظه آخر در رکاب او باشید و اگر از دستورات او عصیان کنید در اثر این کفران نعمت خداوند شما را دچار عذاب دنیوی و اخروی خواهد کرد؛ و من به منافقین هشدار می­‌دهم که هرگز نپندارید که من کشته شده­‌ام بلکه با کشته گردیدن من ده­‌ها لاله دیگر از این امت حزب الله جای مرا پر خواهند کرد و تا دیر نشده است از خواب غفلت بیدار شوند و به درگاه الهی باز گردند که خداوند بسیار بخشنده و توبه پذیر است.

پدر گرامی‌ام به ­خاطر زحمت­‌ها و شب نخوابی­‌هایت که برای حیات من کرده­‌ای تا مرا به سن بلوغ رساندی بی­‌نهایت سپاسگذارم و این­ها همه از قلم این حقیر قاصر است. از تو می­‌خواهم که مرا حلال کنی و با استعانت به عنایات الهی این مصایب وارده را تحمل کنی.

اما مادرگرامی‌ام از تو نیز تمنا و خواهش می­‌کنم که در اولین شنیدن خبر شهادتم شیون و زاری نکنی و برای حسین (ع) که مظلومانه به شهادت رسید گریه کن و از زحمات و شب نخوابی­‌هایت که برای خوب پروراندن من نموده­‌ای بی‌نهایت سپاسگذارم و شیر مصفایت را بر من حلال کن و برای قبول شدن شهادتم دعا کن که خداوند دعای ترا استجابت می­‌کند.

وصیتم به برادران و خواهرانم این است که اولاً نمازشان را به موقع بخوانند و در این فریضه الهی سهل­انگاری به خود راه ندهید و فراق مرا به­ خاطر رضای خداوند متعال تحمل کنید و شما برادران با پر کردن سنگر من و شما خواهرانم با حفظ حجابتان مرا زنده کنید و در آخر از همه شما برادران و خواهرانم و دیگر اقوام و رفقا حلالیت و طلب رضایت می­‌کنم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته»